Onze tweede week in Zuid Afrika bestond uit een combinatie van voorbereiden, sight see-en en schoolwerk (Saba). Ook de afgelopen week verbleven we in het huis in Kommetjie; een mooiere plek om de voorbereidingen voor onze rondreis te treffen, konden we ons niet wensen.

De dagen beginnen vroeg, meestal zijn we ergens tussen 6 en 7 wakker door de zon. Zo om de dag lopen we, om de beurt, hard op het strand van de baai; voor onze conditie is dat meer dan goed. Na het ontbijt gaan we op pad. Wanneer er 's ochtends eerst ge-internet of gebeld moet worden, doet Saba haar schoolwerk. Dit neemt zij erg serieus; ze weet beter dan wij wat precies de bedoeling is, welk boek ze waar voor nodig heeft en hoeveel ze dan moet doen. Saba houdt van structuur dus op dinsdag doen we begrijpend lezen en 1 dag in de week hoeft ze niet te rekenen. Birge doet graag mee en met de houten blokjes maakt ze de ene som na de andere. Die grote zus Saba dan graag nakijkt.

Op dinsdag hadden we kaartjes voor een bezoek aan Robbeneiland; het eiland waarop de gevangenis staat waar Nelson Mandela vele jaren zat. Inmiddels is dit een museum. De boot zou om 11 uur vertrekken dus mooi nog tijd om het visum 'even' op te halen. Toen Marieke de wederom drukke ruimte binnenkwam, wist zij al wel dat dit niet 'even' zou duren. Onze handen jeuken wanneer we hier, met enig regelmaat, een enorme inefficiëntie, aantreffen. Marieke kon gewoon weer achter in de rij aanschuiven en deze was lang! Dus onverrichter zaken naar buiten en op naar de haven. Omdat het echter zo hard waaide, ging de boot niet naar Robbeneiland. We besloten de last te verdelen; Rob ging nog een visum poging doen terwijl de dames naar het Aquarium gingen. Zo'n prachtig aquarium hadden we nog nooit gezien; Birge kwam aan haar trekken want er waren grote haaien en Saba maakte wel 100 foto's van dingen die wij volwassene over het hoofd zien. Het lukte Rob om in nog eens 3 uur de stempeltjes te bemachtigen. Een knap staaltje werk want 10 minuten voordat het kantoor dicht zou gaan, kwam de boodschap dat hij donderdag kon terugkomen voor het visum van de kinderen....

Nu de auto gekocht was, het wachten was op de overboeking van het geld, gingen we door voor de caravan. De research doen we op onze laptop. Met een gehuurd modem lukt het ons de ene dag wel en de andere niet om op het internet te komen. En als het lukt gaat het traaaaag. Omdat de Zuid Afrikaners ons uitlachen wanneer we vertelden over ons caravan plan, deze zou in Namibie immers helemaal uit elkaar rammelen, was voor Marieke de keus snel gemaakt. Terwijl Rob nog naar grote dubbelassers keek, wist zij al dat ze een bush caravan wilde. Maar ook die waren er niet zoveel, de 'Jurgens Xplorer' zijn gewild.

Met tussenkomst van Marc, die een Zuid Afrikaanse bankrekening heeft, was de Landcruiser snel daadwerkelijk van ons; op dinsdag waren de financiën geregeld dus op woensdag gingen we de auto ophalen. We besloten hem 'Bokkie' te noemen, naar de superenthousiaste en betrokken vorige eigenaar. Dagelijks stuurt hij ons emails en/of SMS berichten met allerlei tips en practical jokes. We waren in de buurt van een wijnboerderij van Belgische vrienden van Marc en Katrien: 'Mooi Blij'. De dag ervoor belden we Eric en Liesbeth of we op de koffie konden komen. Dit werd geen koffie maar wijn, om 10 uur 's ochtends.... Naast dat zij lekkere wijn maken, verhuren zij ook 5 cottages. Nadat we vervolgens de huurauto hadden ingeleverd, gingen we een proefritje maken met de nieuwe aanwinst. Omdat we na ruim een week Kommetjie nog geen walvissen hadden gezien, reden we 's middags naar Hermanus omdat we van diverse mensen gehoord hadden dat je daar vanaf de kant walvissen voorbij ziet zwemmen. En dat wilden wij wel. Op weg daarnaar toe zei Rob op gegeven moment dat hier ook een caravan te koop was, enkele dagen eerder hadden we de eigenaar gebeld maar die vroeg de hoofdprijs. We besloten om te bellen en een kwartiertje later bekeken we een enigszins gedateerde Off the Road caravan. Of eigenlijk caravannetje, want erg royaal is hij niet. Birge vond het helemaal niets, ook al had een dak een zebra print. Zij had haar zinnen gezet op een mooi exemplaar die zij bij een dealer had gezien met een turqoise bloemenmotief en een 'Island bed' (nb. een dubbel bed waar je omheen kan lopen... in een caravan....). De eigenaar, Willie, werd een jaartje ouder en was net aan zijn knie geopereerd. Kortom; hij moest er van af. En ook zij vonden het leuk dat wij met ons gezin naar Afrika waren gekomen om deze reis te maken en waren ons dus welgezind. Een uurtje later hadden we onze combinatie rond; met 'Bokkie' en 'Willie' gaan wij de komende maanden op pad.

Eind van de middag kwamen we vervolgens in Hermanus. We reden een parkeerplaatsje aan de kade op en zagen onmiddellijk een walvis spuiten! Deze dag kon niet meer stuk. En de kinderen boften ook want we sliepen in een hotelletje met een stapelbed.

De volgende dag stond in het teken van walvissen spotten. We wandelen over een prachtig pad langs de kust en zagen met grote regelmaat inderdaad walvissen voorbij komen. De 'big splash' hebben we niet gezien maar wel vele staarten, waterspuiten en grote koppen die uit het water staken. Echt super. Met de 100 rand, ongeveer 10 euro, die zij kregen om een souvenir te kopen, gingen Saba en Birge de markt op. Saba begreep eerst niet zoveel van het onderhandelen maar vond het prachtig dat het op die manier uiteindelijk wel lukte om het geheime doosje dat ze wilde hebben, te kopen.

Op vrijdag ging Rob met Bokkie naar de garage om daar een extra dieseltank te laten monteren. Uiteindelijk was hij daar de hele dag mee zoet en kunnen we nu bijna 200 liter meenemen. Een tweede accu was al aanwezig. In Kommetjie haalde Saba e.e.a. aan schoolwerk in, deden we de was en tekenden en schreven Saba en Birge in hun Afrika boek. Het idee is dat zij in ieder land vragen beantwoorden en dingen natekenen die ze hier gezien hebben.

Op zaterdag hebben we Willie opgehaald. Hij moest wel enigszins gepimpd worden; Marieke had met wat rondbellen Shaida gevonden die de kussens in enkele dagen wel opnieuw kon bekleden en Rob ging aan de slag met een constructie voor een tafeltje. De geïnteresseerden kunnen googelen op Jurgens Xplorer; voor zover een caravan stoer kan zijn, is dit hem volgens ons. Enorm robuust (veel staal) en erg efficiënt; de keuken rol je uit naar buiten en de ‘badkamer' maak je middels een tentje aan de zijkant (inclusief warme douche!). Ook zit er een 'minus 40' koelkast in. Een grote vrieskist/koelkast waarin de Afrikaners hun vlees voor de braai opslaan. En dus ook een eigen accu voor de stroomvoorziening.

Op zondag gingen we opnieuw naar Robbeneiland en dit keer ging de excursie wel door. Een historische en indrukwekkende plek om te bezoeken. Voor ons onvoorstelbaar dat vele mannen hier als politiek gevangen vele, vele jaren hebben doorgebracht vooral omdat de blanke regering de apartheid in stand wilde houden. En de omstandigheden waren enigszins anders dan in de Sprengen!

De afgelopen dagen hebben we de laatste voorbereidingen getroffen voor onze rondreis. We moesten nog e.e.a. aanschaffen en zijn een halve dag bezig geweest om een reserve sleutel te krijgen. Die Rob uiteindelijk zelf moest programmeren (i.v.m. startonderbreking) omdat dit in het shopje niet lukte. De hele week communiceerden we ook al met een verzekeringsmaatschappij. Het is namelijk als buitenlander, in combinatie met dat we langer dan 30 dagen Zuid Afrika uitgaan, niet gemakkelijk om de auto te verzekeren. Uiteindelijk is dit gelukt door een combinatie met een inboedelverzekering voor het huis van Marc en Katrien. Tja, Afrika denken we maar.

Met deze verzekering konden we de auto registreren en met alle paperassen en nog een fax van de vorige eigenaar lukte dit uiteindelijk ook. Alleen toen alles geregeld was om te vertrekken, had Shaida de kussens niet klaar. Tja, Afrika denken we maar.

Dus vertrekken we een dagje later en zullen we morgen langs de westkust omhoog gaan trekken naar Namibië ('Habibië' volgens Birge, naar het liedje Habibi dat wij vaak in de auto draaien. Zo riep ze van de week ook vanaf de wc dat ze puree had). Dit is zo'n 700 km dus we zullen ergens een tussenstop maken en ons kampement uitproberen.

Bedankt voor alle leuke reacties op deze site en de e-mails die we ontvangen. Het is wel een beetje een gek idee dat er zoveel mensen meelezen. Maar erg leuk en ook Saba en Birge genieten van de berichtjes van hun vriendjes en vriendinnetjes.

Tot slot het weer; herfstachtig kan je het hier niet noemen. Gister gingen we wat van de kust af en daar werd het 37 graden! Het is nog wisselvallig; soms is het stralend en strak blauw, andere dagen waaien of eigenlijk rammelen we ons bed zo'n beetje uit.